ศัพท์แห่งศาสตร์โอตาคุ ภาคสี่

คำที่หนึ่ง [โดจิน]
ของทำมือโดยไม่จำกัดแค่หนังสือการ์ตูน อาจเป็นเกมส์,พวงกุญแจ ฯลฯ โดยแยกได้เป็นสองประเภท
-Parody โดจินที่อ้างจากเนื้อเรื่องที่มีอยู่
-Original โดจินที่คิดขึ้นเองโดยไม่อ้างอิง
(ส่วนโดจินชิคือหนังสือทำมือ)

คำที่สอง [มังงะ]
หนังสือการ์ตูน โดยต้องเป็นการ์ตูนรูปแบบของสิ่งพิมพ์เท่านั้น คือต้องผ่านสำนักพิมพ์นั่นเอง ไม่เหมือนโดจิน ปัจจุบันกล่าวถึง มังงะจะเรียกในญี่ปุ่น แต่ถ้า โคมิค ใช้เรียกการ์ตูนฝรั่ง
(ใช้เรียกครั้งแรกเป็นหนังสือรวมภาพญี่ปุ่นโบราณ โดยนายโฮคุไซ ศตวรรษที่ 19)

คำที่สาม [ออฟฟิเชี่ยล อาร์ท]
ภาพที่วาดโดยเจ้าของผลงานหรือค่ายผู้ผลิตเรื่องๆนั้น เช่น ภาพปกหนังสือ ภาพเนื้อเรื่องบางตอน ฯลฯ
ตรงข้ามกับ Fan Art ที่วาดโดยกลุ่มแฟนๆ

คำที่สี่ [Fan Art]
ภาพที่กลุ่มคนที่รักในเรื่องนั้นๆ จัดทำขึ้น เช่น ภาพตัวละคร ภาพอาวุธ หรือเหตุการณ์ต่างๆ บางครั้งจะมีการปรับเพิ่ม เสริมแต่งลงไปด้วย เช่นวาดตัวละครให้ตรงกับรสนิยมผู้วาด หรือแม้กระทั่งดัดแปลง
ตัวละคร

คำที่ห้า [ไลท์โนเวล] (Light Novel) {ライトノベル}
นวนิยายรูปแบบหนึ่งซึ่งมีรูปแบบการ์ตูนประกอบ และข้อความประเภทร้อยแก้ว มีเนื้อหาไม่แรงเหมาะกับเด็กและวัยรุ่น โดยมีหลายเรื่องที่นำไปจัดทำเป็น อนิเมะ

คำที่หก [แฟนอาร์ท]
ภาพวาดการ์ตูนจากกลุ่มแฟนที่ชอบ อนิเมะ,มูวี่ และ เกมส์ นั้นๆ โดยอาจวาดตามจินตนาการของผู้วาดก็ได้
(บางครั้งแฟนอาร์ท ภาพอาจจะสวยกว่าต้นฉบับอีก)

คำที่เจ็ด [คอสเพลย์]
การแต่งเลียนแบบตัวละครจาก อนิเมะ,มูวี่,เกมส์ โดยแสดงให้เห็นถึงความชอบในตัวละครนั้น มาจากคำว่า Costume Play
(คำนี้ถูกใช้ครั้งแรกในญี่ปุ่น ในนิตยาสาร My Anime ปีพ.ศ. 2525 โดยนาย โนบูยูกิ ทาคาฮาชิ)

คำที่แปด [เลเยอร์]
คำเรียกผู้ที่แต่งคอสเพลย์ ย่อจาก คอสเพลย์เยอร์ คือคนแต่งชุดเลียนแบบตัวละครที่ชอบมี
สองประเภท
 -เลเยอร์ที่มีใจรักตัวละครนั้นจริงๆ ไม่ได้คาดหวังให้เหมือน แต่มักถูกมองในแง่ลบ
 -เลเยอร์ที่แต่งเพราะถูกจ้างหรือเป็นอาชีพ แต่งโดยที่ไมความรักต่อตัวละครที่แต่ง

คำที่เก้า [คอสเลิฟเวอร์]
คนที่ใส่ชุดเลียนแบบตัวละครที่ชอบ ไม่ว่าจะเป็น อนิเมะ,เกมส์,มูวี่ ซึ่งกลุ่มนี้แยกมาจากคอสเพลย์เยอร์
ต่างกันที่คนกลุ่มนี้คอสเพราะใจรักอยางแท้จริง แม้ว่ารูปร่างหน้าตาจะไม่เอื้ออำนวย

คำที่สิบ [ครอสเดรส]
การแต่งกายให้เหมือนเพศตรงข้ามหรือแต่งหญิง(ชาย) แต่รูปร่างและเพศจะไม่เปลี่ยนแปลง แค่เปลี่ยนชุดที่สวมใส่เท่านั้น

คำที่สิบ [OVA]
อนิเมะที่ผลิตขึ้นเพื่อจำหน่ายในรูปแบบ VDO,VCD.DVD โดยไม่ออกฉายผ่านทางโทรทัศน์หรือทางโรงภาพยนตร์ก่อน มีคำเต็มว่า Original Video Animation
(จุดเด่นคือสามารถมีฉากเลือดสาด หรือ Fan Service โดยที่ไม่ถูกตักออก)

คำที่สิบเอ็ด [Original SoundTrack(OST)]
เพลงที่อาจมีเนื้อร้องหรือเป็นเพลงบรรเลง(Score)ใช้เป็นเพลงประกอบอนิเมะ หรือ ภาพยนตร์ เรื่องต่างๆ เปิดประกอบเพื่อสื่อถึงบุคคลหรือเหตุการณ์ต่างๆในเรื่อง

 คำที่สิบสอง [ไลเซ่น]
ลิขสิทธิ์ เป็นสิ่งที่รับรองความเป็นเจ้าของ ของสิ่งนั้นๆโดยถูกต้องตามกฏหมาย ผู้ถือครองสามรถ ควบคุม จัดการ เพื่อแจกจ่ายหรือ ค้าขายได้

คำที่สิบสาม [อเวตาร์]
สัญลักษณ์หรือภาพแสดงแทนตัวบุคคลในอินเทอร์เน็ต เพื่อให้จำคนๆนั้นได้ง่ายขึ้น ส่วนมากจะใช้กันในเว็บบอร์ด แต่มีบางเกมส์ใช้อเวตาร์มาเล่น โดยการเปลี่ยนชุดและเครื่องประดับ เพื่อเพิ่มความน่าสนใจ

คำที่สิบสี่ [มาสค็อต]
สิ่งมีชีวิต,สิ่งของหรือตัวการ์ตูนเพื่อให้เป็นตัวแทนของสินค้า,หน่วยงานหรืองานกิจกรรมต่างๆหรือตัวแทนบุคคล ในวงการกีฬาเรียกว่า ตัวนำโชค จุดประสงค์หลักคือเพื่อช่วยให้คนจดจำสิ่งๆนั้นได้ยขึ้น

คำสิบห้า [ไนซ์ โบ๊ท]
ศัพท์เฉพาะที่ใช้เรียกการงดแพร่ภาพของรายการใดรายการหนึ่งแล้วนำรายการอื่นมาฉายแทนเช่น บังเอิญเกิดคดีลูกสาวฆ่าบิดาด้วยการใช้ขวานสับคอส่งผลทำให้ สคูลเดย์ ที่มีตอนจบไปฟ้องกับคดีที่เกิดขึ้น ต้องงดฉายเพราะจะทำให้ถูกสื่อหรือคนในสังคมตำหนิเอาได้

คำที่สิบหก [ปาหมอน]
การจบของการ์ตูนที่ไม่น่าประทับใจและ ยอมรับไม่ได้คำๆนี้มาจากหนังสือการ์ตูนเรื่อง ชาแมน คิง
(การจบแบบนี้ทำให้ผู้ชมเสียความรู้สึกอย่างมาก)